ወግ በስም ስህተት ነው

ወግ በስም ስህተት ነው

ከፍል ሦስት

“ወዳጅ ዘመድ እርምህን አውጣ”

ልጅ በጠና የታመመባቸው ሁለት ሰዎች ከሩቅ ሀገር ድረስ የባሕል መድኃኒት አዋቂዋን እመት አይጠግቤን ቤት አጠያይቀው መጡ፡፡ የመንደሩ ሰዎች ቤታቸው ውስጥ ደፍሮ የሚገባ ሰው ስለሌለ እኛም ካየናቸው ቆየን አሉ ለሰዎቹ፡፡ ለዕድሩ ዳኛ ፣ ለቀጠናው ፖሊስ ሁኔታውን እናሳውቅ ብለው ወደ ጣቢያ ወረዱ፡፡

     የዕድሩ ዳኛ ፣ የአካባቢው ሽማግሌዎች እና የታጠቁ ፖሊሶች ግቢውን ከፍተው ገብ፡፡ ውሻው ሻንቆ ወፍራም ሰውነቱ ሟሾ መራመድ አቅቶታል፡፡ ወደ ውስጥ ዘልቀው ሲገቡ ጸጥታ ሰፍኖአል፡፡ ሞተዋል እንዳይሉ የግቢው ጠረን በመጥፎ ሽታ አልታወደም፡፡ ወደ መኝታ ክፍላቸው ዘልቀው ሲገቡ መደቡ ላይ እመት አይጠግቤ ራቁታቸውን ተዘርረዋል፡፡ ተጠግተው ሲያዳምጧቸው ትንፋሻቸው ተቋርጧል፤ ሰውነታቸውን ሲዳብሱት ቀዝቅዞአል፡፡ “አይ ይህች ጉድ ሞታለች” ሲል አንዱ ጐበዝ ተናገረ፡፡ ሌላኛው ጐበዝ ቀበል አድርጐ እደጅ ለተሰበሰበው ሰው “ወዳጅ ዘመድ እርምህን አውጣ” ብሎ ሲናገር የሰፈነው ጸጥታ በአንዴ በለቅሶ ተደበላለቀ፡፡

      የአካባቢው ሽማግሌዎች የመግነዝ ጨርቅ አምጥተው አጥበው ገነዙአቸው፡፡ አስከሬኑን በሰሌን ውስጥ ጠቅልለው ለመክተት ሲዘጋጁ፤ ትንሽ ትንፋሽ ሲጥ፣ ሲር፣ሲጢጥ ሲል ሰሙ፡፡ ሁሉም ተደናገጡ “ገሚሶቹ አረ ጉድ! ነፍሳቸው አልወጣችም፤ አየር ያግኙ ፊታቸውን ፍቱላቸው” አሉ፡፡ ሁሉም ተረባርበው በፍጥነት የመግነዙን ጨርቅ ፈቱላቸው፤ አየር እንዲገባም መስኮቱ ተከፈተ፡፡ ከቆይታ በኋላም ሰውነታቸው በዝግታ ተንቀሳቀሰ፣ ተወራጨ፡፡ ምን እንደሆነ የማይገባ ቋንቋ መናገር ጀመሩ፡፡ ነገሩን ያስተዋሉ ሽማግሌዎች እደጅ የሚለቀሰውን ለቅሶ እና ሙሾ አስቁመው “ጸልዩ እግዚኦ መሐረነ” በሉ ብለው ማሳሰቢያ ሰጡ፡፡ ከቤተ ክርስቲያን ካህናት ይጠሩ ዘንድ፤ መልእክተኞች በፍጥነት ተላኩ ፡፡

      ሱባኤውን ጨርሼ ከገዳም የማዕዶት ማግስት ማክሰኞ ወደ ሰፈር ደረስኩ፡፡ መንገድ ላይ ሁለት ሰዎች ወደ እኔ እየሮጡ መጡና ተደናግጠው “እመት አይጠግቤ ሞተው ተገንዘው ሊቀበሩ ሲሉ እንደገና ከሞት ተነስተዋል፤ ሽማግሌዎቹ ካህናት ጠርታችሁ ኑ ብለውን ወደ ቤተ ክርስቲያን እየሄድን ሳለ እነሆ እርሶን አገኘኖት” ብለው አረዱኝ፡፡ ከዚያም አብረን ወደ እመት አይጠግቤ ቤት ጉዞአችንን ቀጠልን፡፡

    እመት አይጠግቤ ቤት ስንደርስ ግቢው በሰው ተሞልቷል፡፡ ወደ ውስጥ ስንገባ አሮጊቷ መደቡ ላይ ተዘርረዋል፡፡ ውስጥ ያሉትን ሰዎች አስወጥተን ውዳሴ ማርያም ፣ መዝሙረ ዳዊት፣ ፍትሀ ዘወልድ ፣ ደግመን ጸሎቱን ጨረስን፡፡ ከዚያም በስመ አብ፣ ወወልድ፣ ወመንፈስ ቅዱስ አሐዱ አምላክ አሜን! ብለን መስቀል ስናሳልማቸው ከእንቅልፍ እንደተቀሰቀሰ ሰው አፈፍ ብለው ብድግ አሉ፡፡

         እመት አይጠግቤ ሰውነታቸው ይንቀጠቀጣል፣ ይንዘፈዘፋል ያለቅሳሉ፡፡ “ወይኔ ! ወይኔ ጉዴ ! ወየው ጉድ! ጉድ ! ጉድ ” ይላሉ ደጋግመው፡፡ ከእራስ ጸጉራቸው አንስቶ እስከ እግር ጥፍራቸው ድረስ ሰውነታቸው ይንቀጠቀጣል፣ ይርገበገባል፡፡ ከንፈራቸው እየተንቀጠቀጠ “አየሁ በዐይኔ፣ በዐይኔ አየሁ ” እያሉ ይንዘፈዘፋሉ፡፡ በፍርሀት ተውጠው በጭንቀት ውስጥ ናቸው፡፡ ልብስ ደራርበው ወንበር ላይ አስቀመጧቸው ፡፡ ከዚያም እንደምንም እህል ቀምሰው ትንሽ በረቱ፡፡ እህል ውሃ ለማለት፤ እንዲሁም ለሌላም ሥራ መኝታ ቤት የነበረውን ሰው ወደ ውጭ እንዲወጡ አዘዝኩኝ፡፡ እመት አይጠግቤን ስላዩት ነገር እንዲነግሩኝ ጠየኳቸው፡፡ ያዩትንም ነገር ከመጀመሪያ እስከ መጨረሻው ድረስ በሚገርም ሁኔታ ተረኩልኝ፡፡

        በደከመ ድምፅ እንዲህ ሲሉ “መልአከ ሞት መጣና አንቺ ኃጢአትሽ ከሰው ሁሉ የከፋ ነፍስ ፈጣሪሽ ይፈልግሻል” በማለት ጠራኝ፡፡ ወዲያው ነፍስ እና ሥጋዬ ተለያዩ፡፡ ነፍሴን በጥቁር ጨርቅ ሸፍኖ በመዳፉ ጭብጥ ውስጥ አስገባት፡፡ በሚያስፈራ ፍጥነትም በጨለማ መንገድ ወደ ሰማይ ወሰደኝ፡፡ በመንገዳችን ላይ በግምት ብዛታቸውም አምስት መቶ ሕፃናት ተሰልፈው ጠበቁኝ፡፡ ዐይናቸው የሚያቃጥል ጨረር ይረጫል፡፡ ሕፃናቱ በሙሉ በአንድ ድምፅ “ይህች ሴት ነፍሰ ገዳይ ናት ፤ ገና በእናታችን ማህጸን እያለን ሳንወለድ እንድንሞት፤ ደማችን በየሜዳው እንዲፈስ አድርጋለች፤ እኛን መና እንዳስቀረችን እኛም እርሷን እንበቀላታለን ” እያሉ ይጮሀሉ ፡፡ መልአከ ሞትም “እባካችሁ አሳልፉን ፍርድ የእግዚአብሔር ነው” ኣላቸውና ጉዞውን ቀጠለ፡፡ ከሕፃናቱ ዐይን የሚወጣው ብርሃን የነፍስ አካሌን በሙሉ ሲያቃጥለኝ “ወይኔ ተቃጠልኩ፤ እባካችሁ ጠብታ ውሃ ለምላሴ ስጡኝ” ብዬ በመጮህ ተማጸንኩኝ፡፡ የሰማኝም ሆነ የደረሰልኝ ማንም አልነበረም፡፡

        ትንሽ እልፍ እንዳልኩኝ ከጨለማ ውስጥ ጐልማሳ ገበሬ ብቅ ብሎ እንዲህ አለ “ይህቺ ሴት የዘለዓለም ኩነኔ ይገባታል፤ እኔን ገደል ጨምራ ደሜን አፍስሳለች” ብሎ በብስጭት ይናገራል፡፡ በጨረፍታ አየሁ ይህ የማውቀው ድምፅ ይመስላል ማነው ? እያልኩ ሳለ በድንገት ከፊት ለፊቴ መጥቶ ድንቅር በማለት መንገዱን ዘጋው፡፡ ቀና ብዬ ሳየው ለካስ ባለቤቴ የነበረው ገበሬ ነው፡፡ የምገባበትም ጠፋኝ፤ ደነገጥኩ፡፡ መልአከ ሞትም በከሳሾቼ እና በኃጢአቴ መብዛት ግራ ተጋባ ፡፡ በብስጭት “እስቲ እናንተ ዝም በሉ! ፍርድ የእግዚአብሔር ስለሆነ እባካችሁ መንገዱን ክፈቱት ብሎ ” እኔን አስከትሎ ጉዞውን ወደ ፊት ቀጠለ ፡፡

        መልአከ ሞትን ተከትዬ ወደፊት ስሄድ“ ያዟት! ያዟት! የሚል ጫጫታ” ሰማሁ፡፡  በጣም ብዙ የውሻ ቡችላ፣ የድመት ሙጭሊት ከበቡኝ፤ ነፍሴ የለበሰችውን ቀሚስ መሳይ ጨርቅ በሹል ጥርሳቸው ቦጫጨቁት፡፡ በከፍተኛ ድምፅም “ገና የእናታችንን ጡት ጠብተን ሳንጨርስ ገደል ወርውራ ፈጥፍጣ ገላናለች ፤ ጨካኝ ሴት ናት” እያሉ ሊናጠቁኝ ሞከሩ፡፡ “አረ ተሰቃየሁው ነከሱኝ” ብዬ ጮኩኝ ፡፡ መልአከ ሞትም በከሳሾቼ መብዛት በጣም ተደነቀ፡፡ ከልብም አዝኖ “አይ ሰው ! ምን አይነት ጨካኝ እና ከንቱ ነው? ለወገኑም ለእንስሳትም ጭምር የማይራራ ”በማለት አዘነ ፡፡ የዚህችን ሴት ነፍስ በብርሃን ፍጥነት ወደ ንጉሡ ዙፋን ይዤ መሄድ አለብኝ አንዱ ጐትቶ ወደ መቀመቁ ሲኦል ውስጥ ቢጥላት ጦሱ ለእኔም ይተርፋል፡፡ መንገዴን ልቀይር” ብሎ  በሌላ አቅጣጫ መብረር ጀመረ፡፡

         ነፍሴን ይዞ በመካከለኝው የሲኦል እስር ቤት አቋርጦ አለፈ፡፡ በዚያም በእኔ መምጣት የተደሰቱ ነበሩ፡፡ ግማሾቹ ያፎጫሉ፣ ካንቺ ብዙ ተምረናል! ለክፉ ሥራችን ዋና አርዓያችን አንቺ ነሽ እያሉ ያጨበጭባሉ፣ ይስቃሉ፡፡ አንዱ ቀጠን ያለ ድምፅ ከወደ ኋላዬ ሰማሁ “በየማዳበሪያው ሰፍተሽ ባጠራቀምሽው ገንዘብ ፤ጠበቃ ገዝተሽ ነፍስሽን ከሲኦል ታድኛት እንደሆነ እስቲ እናያለን?” ብሎ ተሳለቀብኝ፡፡ ብዙ የማውቃቸው የመንደራችን ሰዎች በጨለማ እስር ቤት በብረት ሰንሰለት ታስረው ተመለከትኩኝ፡፡ የሚያውቁኝ ሁሉ ስሜን ይጣራሉ፤ የተወሰኑት ሙሉ ሰውነታቸው ጨለማ ውስጥ የተዋጠ ሲሆን፤ ፊታቸው ብቻ ይታያል ፡፡ በግንባራቸው ላይ የክርስትና ስማቸው ተጽፎአል፤ አንገታቸውን ብቅ በማድረግ ታይተው ተመልሰው ይጠፋሉ ፡፡ ከብዙዎች መካከል በቅርብ ጊዜ የሞተው ጎረቤቴን ስመለከት በጣም ደነገጥኩ ፤ የዚህ ሰው ቦታ እዚህ ይሆናል ብዬ አስቤ አልሜም አላውቅም ፡፡  “ድምፁን ከፍ አድርጎ ስሜን እየተጣራ ውሳኔውን ሰምተሽ ስትመለሺ  እኛ ክፍል እንዲመድብሽ አለቃችንን ለምኝው” አለኝ፡፡ በሆነው ነገር በጣም ተጨንቄ መልስ ስላጣው ብቻ “እሺ እነግረዋለሁ” አልኩት፡፡

ከዚያ ቦታ ትንሽ እልፍ እንዳልን መልአከ ሞትን ፈራ ተባ እያልኩኝ ጥያቄ ጠየኩት ፡፡ “ይሄ ጐረቤቴ የነበረው ሰው ቤተ ክርስቲያን ይሄድ አልነበረም እንዴ ? እኔ ፍጹም ጻድቅ ነበር የሚመስለኝ፡፡ ይገርማል እንዴት ተኮነነ ? ” አልኩት፡፡ መልአከ ሞትም በአግራሞት ቁልቁል እየተመለከተኝ ፤ የተናገርኩትን ቃል በመድገም “እንዴት ተኮነነ አልሽ ? ”ብሎ መልሶ ጠየቀኝ፡፡ ደንግጬ በሀፍረት ወደታች አቀረቀርኩ፡፡ መልአከ ሞት መልሱን ቀጠል አደረገና  “ለመሆኑ አንቺ ማን ሆነሽና ስለሌላው ሰው መኮነን ትጠይቃለሽ” አለ፡፡ በልቤም ሥራዬን እና ከሳሾቼን አስቤ በሀፍረት ሽምቅቅ አልኩኝ፡፡

        መልአከ ሞት እንዲህ አለ “ይህ ሰው የሞተ ቀን ነፍሱን ይዤ የመጣሁት እኔ ነኝ፤ የሚገርመው ከቤተ ክርስቲያን አይለይም ፤ የእግዚአብሔርን ቃል ይሰማል ፤ ግን በተግባር አይፈጽምም፤ በምግባር በሃይማኖት አይጸናም፤ በእግሩ ይመላለሳል እንጂ ፤ የንሥሓ ሕይወት የለውም፡፡ ላዩ ሲያዩት አነጋገሩን እና አለባበሱን አሳምሮ እዉነተኛ ይመስላል፡፡ ክርስቲያን መሳይ በቤተ ክርስቲያን ነው፡፡ በየመሸታ ቤትም ዳንኪራ ሲረግጥ፣ በጫት ቤት ሲመሽግ ፣ ድሀ ሲበድል፣ ሲያመነዝር፤ ሲጣላ ፣ ሲጨቃጨቅ፣ ሲከስ ሲካሰስ፣ ራሱን ንጹህ አድርጎ በሰው ላይ ሲፈርድ ወዘተ … በአጠቃላይ ክርስቲያናዊ ሕይወቱን ሲያሳድፍ የኖረ ፤ ሁሉም አይቅርብኝ ባይ የተሰጠውን ጊዜ በከንቱ ያባከ ሰው ነበር፡፡ ስለዚህ መልካም ሥራው ሲመዘን ጥቂት ሆነ፤ ክፉ ሥራው ደግሞ በዛ፣ ተትረፈረፈ ፤የሲኦል ቅጣትም ተፈረደበት ”ብሎ መለሰልኝ፡፡ 

        ከጨለማው ሥፍራ እየወጣን በብርሃን የተከበበ ዙፋን ወዳለበት ስፍራ ደረስን፡፡ ቦታውን በነፍስ ዐይኔ ማየት አልተቻለኝም፤ መቁጠር በማይቻሉ ቅዱሳን መላእክት ተከቦአል ልዩ ደስታ የሚሰጥ መልካም መዓዛ አለው፡፡ መልአከ ሞት በእጁ መዳፍ ጭብጥ አድርጎ ይዞኛል፤ ነፍሴ ተጨነቀች፤ ፍርስርስ፣ ብትንትን የምትል መሰለኝ፡፡ እስከ ዛሬ ድረስ ነፍሴ ምንም ነገር የማትፈራ ጨካኝ ደንዳና፣ ደፋር ነበረች፡፡ በፈጣሪዬ ፊት ለመቅረብ እየተጠጋው እየተጠጋው በመጣሁ ቁጥር ራሴን ወቀስኩት፤ በደለኛነቴም አወኩ እንባዬ መጣ ከጥልቅ ሀዘን የመነጨ ጥፋተኝነት፣ ከንቱነት ተሰማኝ በደለኛነቴንም በፊቴ ባለ ነጭ ሰሌዳ ላይ ከኃጢአቴ ዝርዝር ጋር በጥቁር ቀለም ተጽፎ ታየኝ፡፡ ነፍሴን በኃጢአት መቆሸሿን እና መከርፋቷን፣ ማደፏንም ጭምር ፤በጥቁር ጨርቅ መጠቅለሌን ሳስተውል ሀፍረት ተሰማኝ፡፡ የመቅደሱ መጋረጃ ፊት ቆመን ሳለ ሳናስበው መጋረጃው ካላይ ወደታች ተከፈተ፡፡ ከሚያስፈራው ግርማው የተነሳ መቆም ስላልቻልን በግንባራችን ተደፋን፡፡ መልአከ ሞትም ኃይሉን አጥቶ በፊቱ እንደሰም ቀለጠ ፡፡ እኔም በኃጢአቴ አፍሬ ከነጥብ እጅግ አንሼ በፊቱ ተደፋሁ፡፡ ተደፍቼ ድምፅ ብቻ፤ የሚያስፈራ የሰማያዊ ንጉሥ ድምፅ ይሰማኛል፡፡

        መልአከ ሞት ይሄው ጌታዬ “በታዘዝኩት መሰረት “አመተ ማርያም” የተባለችውን ነፍስ ይዤ መጥቼአለሁ” አለ፡፡ ሰማያዊው ንጉሥ ተቆጣ “በደንብ አትሰማም! እኔ ይህችን ኃጢአተኛ ነፍስ መቼ አምጣልኝ አልኩህ ፤ እኔ ያልኩህ  “አጸደ ማርያምን” እንጂ፤ በል አሁኑኑ ይህችን ነፍስ ወደ ማደሪያዎ ሥጋ መልስ” አለው፡፡ መልአከ ሞትም ደንግጦ ሰውነቱ ተንዘፈዘፈ፤ ኃይሉ ቀነሰ ፣ ጉልበቱ ራደ ፤ እየተንቀጠቀጠ እና እያቃሰተ፣ እንዲህ አለ “አቤቱ ማረኝ ይቅር በለኝ ጌታዬ አምላኬ፤ የስም ስህተት ነው ምህረትህ ይደረግልኝ ” ብሎ ሰገደ ፡፡ ሰማያዊውም ንጉሥ “ምሬሀለሁ ዳግመኛ ግን አትበድል፤ ተነስ የታዘዝከውን ብቻ ፈጽም”  አለው፡፡

        እኔን አንጠልጠሎ ዘወር ሲል መጋረጃው ተዘጋ፡፡ በበገና፣ በመሰንቆ፣ በመላእክት መቋሚያ፣ በብርሃን ጸናጽል፣ አዲስ ምስጋና ከእጣኑ ሽታ ጋር ወደ ኋላዬ ስሰማ ደስ እያለኝ፤ ምነው ባልተመለስኩ እዚሁ በቀረው እያልኩኝ፤ ጉዞዬ ከሰማይ ወደ ምድር ሆነ ፡፡ ጥቂት ከተጓዝን በኋላ መልአከ ሞት “አንቺ ዕድለኛ ነፍስ በይ ደህና ሁኝ ፤ የተሰጠሽን ጊዜ ተጠቀሚበት” አለኝ፡፡ ጭብጥ አድርጎ ከያዘበት መዳፉ ፍልቅቅ አድርጐ ወደ ታች ሲለቀኝ  ከትልቅ ተራራ ላይ እንደተወረወረ ድንጋይ ጭው እያልኩኝ  ወደታች ቀናት እና ሌሊት ተጉዤ  ወደ ማደሪያዬ ሥጋ መጣሁ፡፡

        እመት አይጠግቤ በቤተ ክርስቲያን ውሎአቸውንም አዳራቸውንም አድርገዋል፡፡ እኔ ዘንድ መጥተው “እሁድ የዳግማይ ተንሳይ ዕለት ለምዕመናን ምስክርነት መስጠት ስለምፈልግ ላስፈቅዶት” አሉኝ፡፡ እኔም “መልካም ከቅዳሴ በኋላ ይመሰክራሉ” አልኩአቸው፡፡ በትህትናም ሆነው “ይህ ብቻ አይደለም እኮ አባ ተመልከቱ” እያሉ ጸጉራቸው ላይ ያለውን ሻሽ እየገለጡ የተላጨውን ጸጉራቸውን አሳዩኝ፡፡ በረጅሙ ተንፍሰውም “ የዚህ ዓለም ኑሮ ከእንግዲህ ወዲህ ይበቃኛል፤ ንብረቴን ገሚሱን ለድሆች፤ የቀረውን ደግሞ ለእመቤታችን ማርያም ቤተ ክርስቲያን ይሰጥልኝ፤ በቸርነቱ ለነፍሴ ቤዛ ይሆናት ዘንድ” በማለት አሳሰቡኝ፡፡ ለእሁድ ሰንበት ቀጠሮ ይዘን ተለያየን፡፡ እሁድ ሥርዓተ ቅዳሴ አልቆ ተአምረ ማርያም ከተነበበ በኋላ፤ በመጀመሪያ እኔ አጠር ያለ ትምህርት ሰጠሁ፡፡ ቀጥለውም እመት አይጠግቤ ምስክርነታቸውን እንዲሰጡ ጋበዝኳቸው፡፡ ለተሰበሰበው ሕዝበ ክርስቲያንም ሞተው በአካለ ነፍስ ሆነው ያዩትን ሁሉ መሰከሩ ፡፡ እንዲህም አሉ “እሳቱ የማይጠፋበት፣ ትሉ የማያንቀላፋበትን የሲኦልን ጥልቅ ጨለማ አይቻለሁ፡፡ ብዙ ነፍሳትም በዘለዓለማዊ ቅጣት ውስጥ ወድቀው በማየቴ እስከ አሁን እንባዬ አላቆመም፤ በሕይወተ ሥጋ ያለን ሁሉ ይህ ዓለም ከንቱና እና ጠፊ መሆኑን አውቀን እንኑር፡፡ እርስ በእርሳችን እንዋደድ፣ እንተዛዘን፤ የንሥሐ ሕይወት ይኑረን፡፡ ለሞቱትም ወገኖቻችን ለነፍሳቸው ምህረት ማግኘት ይረዳቸው ዘንድ ለድሆች በመመጽወት፣ ቁርባን በማስቆረብ፣ ፍትሀት በማስፈታት እረፍተ ነፍስ እናሰጣቸው፡፡” በማለት ተናገሩ፡፡ በመቀጠልም ምእመናን አሉ “የሚፈርድብን የሠራነው ኃጢአት እንጂ፤ እግዚአብሔር አይደለም፤ እርሱ ሰውን ለማዳን ምክንያት የሚፈልግ መሀሪ ይቅርባይ ነው፡፡ ለፍርድ በዙፋኑ ፊት ስንቀርብ በሠራነው ሥራ እንጸጸታለን፡፡” በማለት ንግራቸውን እየቋጩ ምዕመናን “ዘወትር ጸልዩ ሳንዘጋጅ በሞት እንዳንጠራ፤ ለንስሓ ሞት እንዲያበቃን፡፡” ብለው ከመድረክ ወረዱ፡፡ ብዙ ሰዎች ተከትለዋችው የሞተውን ዘመዳቸውን ነፍስ እንዴት ነው? አይተውታል ወይ ? የት ይሆን ያለው? እያሉ ይጠይቁ ጀመር፡፡ ያዩዋቸውን እና ያሉበትን ቦታ ሲነግሩአቸው ብዙዎቸ ስለወገናቸው እና ስለራሳቸው መሪር እንባ አለቀሱ፡፡ለተከተሎአቸውም ሰዎች ድምጻቸውንም ከፍ አድርገው “ከእንግዲ ወዲህ ስሜ እመት አይጠግቤ ሳይሆን ዓመተ ማርያም፤ የማርያም አገልጋይ ሆኖአል በቸር ያገናኘን መልካም ሥራ ሥሩ፣ ንሥሐ ግቡ ....” እያሉ የቤተ ክርስቲያኑን ግቢ ለቀው ወጡ ፡፡ የውሃ መቅጃ ቅል ፣መቋሚያ ፣የጸሎት መጻሕፍት እና መናንያን የሚለብሱት ልብስ ወይባ ይዘው ቁልቁል ወደ ማርያም ገዳም ተጓዙ፡፡

ያዕቆብ ሰንደቁ  

ሚያዚያ 8 2008ዓ.ም

አዲስ አበባ